روی سخن با شماست مجاهدان!
البته هدف نصیحت نیست و به همین خاطر از سخنان شهدا و خاطرات ایشان استفاده شده است.
اینکه قدر این مهمانی را بدانید، یاد دوستانی که دعوت نشدند، بیافتید و خلاصه بدانید که به مهمانی شهدا دعوت شده اید.
((برادران بسیجی، من کوچکتر از آن هستم که برای شما سخن بگویم ولی تا آنجا که می‌توانید اخلاق نیکو را رعایت کنید.)) *شهید غلامرضا نقدی*
اخلاق نیکو نیز که این شهید بزرگوار بیان کردند میتواند مهمترین عامل محک انسان در همچین مناطقی شود.
بخصوص از افراد با تجربه انتظار میرود با عمل خویش علاوه بر خود سازی راه را برای دیگر دوستان در رسیدن به آرمان و خواست شهدا هموار کنند.
بیایید گذشت را تجربه کنیم
یایید ایثار را ببینیم
بیایید لبخند را در اوج خستگی ببینیم
یایید نماز اول وقت را بچشیم
یایید اخلاص را بوییم
برادران و خواهران محترم اینک که شما به این مهمانی دعوت شدید سعی کنید چنان استفاده کنید که توشه ای را که بر می دارید برای شما بماند.
برای بیان سیره عملی شهدا و تمرین آن،باید فرهنگ جبهه را ورق زد و در خاطرات ایشان سیر کرد.تکیه کلام رزمندگان معمولاً دور بود از بیهودگی و بی پروایی.
به علاوه، آن قدر دستشان بسته نبود که به دامان مهملات و بعضی کلمات بی بو و خاصیت پشت جبهه بیاویزند.کمتر کسی بر خود می پسندید که در تشکر و قدردانی و ابراز ارادت و دعا به جان دوستان، به جای «خدا خیرت بده» یا «اجرت با حسین(ع)» عبارت سست «دمت گرم» را به زبان بیاورد؛ یا همان حداقل مقبول مردم متدین در شهر چون تعابیر «خدا قوت» - که جوابش «نصر من الله و فتح قریب بود» - و «ان شأالله» یا «به امید خدا» را فروبگذارد و چیز دیگری بگوید.
هنگام خوف و خطر «لاحول و لاقوه الابالله» می گفتند و ذکر رب که باعث اطمینان قلب بود در همه فراز و فرودها و بیم و امیدها بر لبانشان جاری بود.جز خواندن سوره واقعه و احیاناً، به جای آن، قرائت آیه الکرسی، سه بار تلاوت سوره توحید و خواندن چند رکعت نماز قضا و زیارت عاشورا نیز معمول بود. خواندن سوره های علق و نبأ و بعد از آن سوره حمد و تسبیحات حضرت زهرا(س) و صلوات بر محمد و آل محمد(ص) نیز رایج بود.
در بخش تدارکات می توان نمونه عملی ایثار را دید.بعنوان نمونه تقسیم میوه تازه بین واحدها، این مشکل به صورت ریز و درشت بودن وجود داشت و ادب و عادت معمول چنان بود که اولین نفرها از نازل ترین ها برمی داشتند و در نتیجه آنچه باقی می ماند و به دست آخرین افراد می رسید بهترین، یعنی درشت ترین و رسیده ترین آنها بود. گاهی افراد تدارک کننده آب و غذا و مایحتاج زندگی در جنگ هیچ بهره ای نداشتند.
در پناه امام عصر(عج)سربلند باشید.
