سلام مجاهد!
منم مثله خيلي هاي ديگه از رفيقام که توي سفر گيرشون آوردم،
همه چيز لحظه بود!
ميدونم که ميدوني چي ميگم!
دل کندن از دوکوهه، فکه، طلاييه، هويزه و شلمچه، که انصافا اين آخري (کربلاي ايران) خاکش با آدم حرف مي زنه و تنهايي رو ميطلبه براي راز و نياز با خالق.
کعبه يک سنگ نشاني است که ره گم نشود
حاجي احرام دگر بند ببين يار کجاست
هر چيز از هر کس ميديدم رنگ و بوي خدايي مي داد.
تا حالا بهش فکر کردي چرا تو اين سفر دلها به هم نزديک ميشه؟!
به نظر من دليلش همونه که شهيد همت گفته:
همه کارها براي رضاي خدا بود.
پس مي تونيم، فقط کافيه نيت ها پاک باشه!