هزاران سال از آغاز حيات بشر بر اين كره خاكي ميگذرد

و همه آنها تا به امروز مرده اند

ما نيز خواهيم مرد و بر مرگ ما نيز قرن ها خواهد گذشت

خوشا آنان كه مردانه مرده اند

و تو اي عزيز!

ميداني تنها كساني مردانه ميميرند كه مردانه زيسته باشند.

به زودي...

يادداشت هاي 23 روزه...

سلام عليكم

مقلدان خميني سرنوشتي جز شهادت ندارند.

(شهيد بهشتي)

اللهم الرزقنا شهاده في سبيلك...

وقتي كه رفت كوچك تر از آني بودم كه نبودش را حس كنم...

ولي اكنون دلم برايش تنگ شده است...

بسم رب الشهدا و الصديقين

بايد بدانيم که اسلام و اين انقلاب از خون شهيدان است که پايدار است و شهيد و شهادت چيزي نيست که زمان آنرا نيست و نابود کند. شهيد آويني يک سخن بسيار زيبايي دارد که مي­گويد: ما خيال مي­کنيم شهدا رفته­اند و ما باقي مانده­ايم، در حاليکه شهدا هستند و اين زمان است که ما را با خود برده است...براستي که چنين است. شهدا را بايد شناخت، چرا که شهيد با خود فرهنگ شهادت مي­آورد. آنقدر به زندگي روزمره خودمان مشغول شده­ايم، آنقدر از فطرت واقعي خودمان فاصله گرفته­ايم و آنقدر سر در حيوانيت خودمان فرو برده­ايم که گاه برايمان غريب مي­نمايد که بچه سيزده ساله­اي نارنجک به خود ببند و به زير تانک دشمن برود. آنقدر از انسانيت دور شده­ايم که وقتي مي­گويند بسيجي شب عمليات چهره­اش شاداب­تر از هر موقع و نوراني­تر از هر موقع بوده است برايمان غريب مي­آيد که عجب اينها که بودند ديگر؟؟! بي ادبي را به آنجا مي­رسانيم که مي­گوييم کسايي که رفتند شهيد شدند از صداي حاج صادق خوششون اومده بود...آنقدر بي شرم مي­شويم که يادمان مي­رود خدايي هم در اين نزديکي است و ملکوتي شدن را با ترکش خوردن اشتباه مي­گيريم.و زنهار! اين غفلتي که من و تو را در خود گرفته است، ظلمات قيامت است.ما را چه شده است؟وقت آن نشده است که کمي به خود بياييم؟کمي تفکر کنيم؟آخر تا کي غفلت؟تا کي مي­خواهيم در اين تاريکي باقي بمانيم؟رفقا هر چقدر که از شهيدان و فرهنگ شهادت فاصله بگيريم بايد بدانيم که در خود پرستي غرق شده­ايم، بي آنکه خودمان با خبر باشيم. ما بايد به راه شهيدان اقتدا کنيم و آستين همت بالا بزنيم در شناختن هر چه بيشتر شهيدان، در شناختن فلسفه شهادت و در شناختن فرهنگ شهادت و وارد کردن آن در زندگي روزمريمان.بسيجي همان است که تنها براي رضاي خدا به جبهه نبرد حق و باطل مي­رود و در اين راه از جان و مال خود با رضايت کامل مي­گذرد. تا شهادت راهي به جز از خود عبور کردن نيست. کساني که در اين راه به جلو مي­روند همان­ها هستند که اميرالمومنين در زمان خودشان اشتياق ديدارشان را داشت. همانها هستند که کمر همت بسته­اند تا در راه دفاع از ارزشهاي اسلامي و تحقق حکومت مهدي موعود تمامي وجودشان را قرباني کنند بي هيچ چشم­داشتي. همانها هستند که اگر روي مين والمري مي­روند و تا مغز استخوانشان ذوب مي­شود اما فريادي بر نمي­آورند تا مبادا عمليات لو برود. همانها هستند که در هنگام شهادت با لب تشنه، ارباب تشنه لب خود را صدا مي­زنند. بسيجي را يک فرهنگ بدانيم، نه صرفا يک اسم. براي شناختن ارزش شهيدان ما فاصله بسيار زيادي داريم. شهيدان را تنها شهيدان مي­شناسند و تا شهادت راهي به جز از خود عبور کردن نيست...